chata górska

Czasami ktoś kto ma ochotę nas odwiedzić pyta mnie co potrzebujemy do chaty… W chacie właściwie wszystko jest. Oczywiście przyjeżdżając do nas trzeba się zapatrzeć w jakiś zapas jedzenia, czasem przyda się jak ktoś przywiezie płyn do mycia naczyń, proszek, papier (ale o tych potrzebach mówię na bieżąco). Jak ja już wejdę tam z Hanką to wyjście do sklepu jest dla mnie prawdziwą wyprawą i na szczęście jeszcze nie miałam okazji odbyć takiej wędrówki :).
Znalazłam na Internecie piękne książki dla dzieci, które bardzo pasują do lasu i chaty. Jeśli ktoś z Was chciałby do chaty coś przywieść lub czymś nas, Hankę obdarować to chętnie przygarnę leśne książeczki, a konkretnie:
– „W lesie”, Christine Henkel
– „Rok w lesie”, Emilia Dziubak. JUŻ MAMY OD BABCI BASI 🙂 jest cudowna! Ja nie mogę się od niej oderwać
– „Pikotek chce być odkryty”,  Tomasz Samojlik
Może ktoś z Was ma stare książeczki o lesie 🙂 – też przyjmę.
Myślę o cudownych spacerach po lesie z Hanką i innymi dziećmi. Książki o lesie zostaną w chacie i będą służyć wszystkim małym i większym naszym gościom.
W końcu Pałoszówka to chata w lesie:) i w ten sposób płynnie przejdę do drugiej części wpisu. Chce Wam przedstawić nasze logo, które wymyśliła Magda Cudziło, a w komputerze przygotowała moja siostra Kasia Kuciel.
Model
Model
Nazwa Pałoszówka nawiązuje do naszego nazwiska, a drzewo i sowa do lasu, w którym znajduje się chata.
Dlaczego sowa? Chata musi mieć jakieś zwierze. W Jolinkowie jest koza, w Chacie nad Wisłokiem kot. W naszym lesie na pewno mieszka sowa – słychać ją czasem w nocy. A dla bardziej spostrzegawczych sówka też znajduje się w nazwie PałoSzÓWKA 🙂 … Sowa będzie naszą chatową maskotką.
Kształt naszego logo to zasługa Magdy, drzewo też 🙂
Mój pierwszy pomysł to była dziupla:
12509822_1213858178642797_982060073501070248_n
Wracając do kształtu to musiałabym zapytać Magdy dlaczego taki (zapewne względy artystyczne) i wszelkie podobieństwo do naszywki 70 Szczepu Puszczy ZHR jest przypadkowe, ale bardzo miłe:). Puszcza i nasza Pałoszówka tak naprawdę mają wiele wspólnego: idea życia w lesie, w zgodzie z puszczą i … mam nadzieje, że kiedyś uda mi się stworzyć coś co bardzo Wam przybliży, a niektórym przypomni życie na obozie. Zamiłowania do lasu nauczyli mnie rodzice i Puszcza 🙂 .
Ze łzami w oczach wspominam Puszczę i to dzięki niej mój dom jest teraz w lesie, a nie w mieście.
PS: Dla tych, którzy nigdy nie byli w Puszczy:
10417748_208168486182320_814632112706930117_n
UWAGA! zdjęcie ukradłam z profilu na FB 70 Szczepu Puszcza, ale mam nadzieje, że nikt z tego powodu nie będzie zły…

 

dziecko w chacie

Latem i wiosną szczególnie mnie nosi i czasem nadchodzi letni kryzys…

W maju i czerwcu było tyle do zrobienia przy chacie, a czas minął i nie wiele zostało zasadzone, dalej nie wiem co rośnie pod oknem, cebula i koperek tak zarósł, że ledwo widać co tam jest. Z zazdrością i podziwem patrzę na Dorotę, która mieszka w Beskidzie Niskim, prowadzi interesującego bloga, a jej ogród to arcydzieło… Wiem, że to efekt ogromnej pracy, bardzo dużej wiedzy i możliwości skupienia się na tym co jest jej pasją i bycia na miejscu. Ja się dopiero uczę. Nie bardzo też umiem się skupić na jednej, kilku rzeczach i chce być wszędzie… w Pałoszówce, na bazie namiotowej i to nie jeden :), w Krakowie, w Beskidzie Niskim, w Szczawnicy, w Sandomierzu.

Chce pogodzić realizację wielu celów jednocześnie, a tak się nie da – trzeba wyznaczyć sobie priorytety. Prawda jest taka, że w maju i w czerwcu zrealizowaliśmy cel, który był dla nas chwilowo najważniejszy i nie będę o nim pisać, bo jest bardzo przyziemny (a jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o kasę).
Mój letni kryzys wynika z tego, że chciałabym robić wiele rzeczy, a jestem uziemiona… Muszę wybierać: morze czy góry?? Gdybym była sama z Tomkiem zabrałabym plecak, załapała stopa i …, a tak to spakowaliśmy samochód i pojechaliśmy nad morze. Tak bardzo tęsknie za bazami namiotowymi, a raczej za ich klimatem, ludźmi, śpiewem przy ognisku. Mam zamiar nie tęsknić za tym i przenieść to wszystko do Pałoszówki… – czeka mnie więc zakup gitary, zrobienie śpiewnika i poszukanie wśród znajomych kto gra na gitarze (sama raczej się nie nauczę). Najważniejsze, czyli fajnych ludzi, już mam:).
Teraz nie mam chwilowo żadnego wyboru: Hanka jest chora i na antybiotyku, muszę siedzieć w domu i zaczynam świrować, bo na FB widzę zdjęci z rozbijanie bazy, z wycieczek górskich, bo w sobotę zobaczyłam ile w chacie jest do nadrobienia. Za oknem piękna pogoda.
W środę miałam jechać z Hanką do chaty i będę musiała to przesunąć…  Muszę w tym kryzysie znaleźć rozwiązanie – Hanka śpi, więc idę umyć okna.

 

chata górska

Dziś pojechaliśmy do chaty z nastawieniem na pracującą sobotę…
Hanka chora w domu z babcią, więc musieliśmy wrócić tego samego dnia. Takie jednodniowe wyjazdy są trudne, bo jest mało czasu i ciężko zabrać się do pracy. Dlatego pracująca sobota zrobiła się prawie pracującą sobotą. W realizacji planu, którym było skoszenie trawy, plewienie, zbieranie porzeczek, przeszkodził nam deszcz, a raczej wielka burza.
DSC03008
Deszcz też jest dobry, nie tylko dla roślin i zwierząt, dał nam godzinkę czasu na leżenie na poddaszu na łóżku i słuchanie dudnienia kropli wody o dach. Łatwo domyśleć się czym kończy się taka melodia – spaniem jak dziecko. Spanie w chacie to najcudowniejszy odpoczynek. Deszcz się przydaje – można bezkarnie wykorzystać go jako pretekst do nic nie robienia :).
Po burzy zawsze wychodzi słońce i świat staje się piękniejszy.

DSC03024

 DSC03028
Po deszczu udało mi się też zebrać trochę porzeczek i poziomek dla chorej Hani. Tomek wygrał kolejną rundę z sumakiem 🙂 – takie dość uparte drzewo.

DSC03030

DSC03033
Z dobrych rzeczy z dzisiejszego dnia to postanowiliśmy sprawdzić kolejną drogę dojścia do chaty: niebieski szlak gminny.
DSC03050
niebieski szlak gminny
DSC03044
nasza najbliższa sąsiadka – ten widok zawsze mnie cieszy jak wchodzę pod górę 🙂
DSC03059
Głębokie
DSC03060
dolina Popradu
Mimo deszczu to był udany dzień. Tęsknie za chatą :).
Trzymajcie kciuki za Hankę, żeby wyzdrowiała i w środę mogła pojechać z mamą do Pałoszówki.